Στο μικροσκόπιο των μεγάλων βιομηχανικών καταναλωτών, έχει μπει η απόφαση του διαιτητικού δικαστηρίου για την υπόθεση της Αλουμίνιον. Η συγκεκριμένη απόφαση θεωρείται ως κομβικής σημασίας που δεν αφορά μόνο στις διμερείς σχέσεις των δύο εταιρειών αλλά θέτει ένα νέο πλαίσιο και νέα δεδομένα στις διαπραγματεύσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη για την τιμολόγηση του συνόλου των μεγάλων βιομηχανικών εντάσεως ενέργειας της υψηλής τάσης.

Η εξαιρετικά τεκμηριωμένη και δομημένη απόφαση, άλλωστε,δίνει μια σειρά από απαντήσεις σε καίρια ζητήματα που έχουν κατά καιρούς αποτελέσει αντικείμενο διαφορετικής προσέγγισης από την πλευρά της ΔΕΗ και της βιομηχανίας.

Με αυτά τα δεδομένα θεωρείται ότι οι σχέσεις της ΔΕΗ με τη βιομηχανία της υψηλής τάσης επαναπροσδιορίζεται σε νέα βάση.

Το Energypress αποκαλύπτει σήμερα ένα τμήμα της απόφασης του διαιτητικού δικαστηρίου, που αλλάζει τα δεδομένα στις σχέσεις της βιομηχανίας με τη ΔΕΗ.

Πρόκειται για το σκεπτικό που ακουμπά θέματα όπως το προφίλ κατανάλωσης, οι ζώνες, ο τρόπος χρέωσης, η δυνατότητα εναλλακτικής προμήθειας εκτός ΔΕΗ, από τη χονδρεμπορική αγορά,εισαγωγές ή τρίτους προμηθευτές, την έννοια του κόστους και πως υπολογίζεται το κόστος που προκαλεί ένας βιομηχανικός καταναλωτής στον προμηθευτή, ποια η διαφορά μεταξύ ενός απλού προμηθευτή και ενός καθετοποιημένου προμηθευτή όπως η ΔΕΗ κλπ.

Κομμάτια της απόφασης λοιπόν ακουμπούν συνολικά τις σχέσεις βιομηχανίας ΔΕΗ, αναφέρουν τα εξής:

1. Για το προφίλ του καταναλωτή και την τιμολόγησή του:Πρέπει να συνυπολογίζεται αναλυτικά το προφίλ του πελάτη και κατά πόσο είναι πελάτης με αιχμιακή συμπεριφορά ή όχι. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αντιλαμβάνεται ως καλύτερο πελάτη ενός προμηθευτή εκείνο με τη μεγαλύτερη κατανάλωση με σταθερά χαρακτηριστικά

2. Για τον τρόπο διαμόρφωσης του τιμολογίου: Η πρόταση τιμολογίου που βασίζεται σε ωριαίες οριακές τιμές συστήματος υποχρεώνει τον καταναλωτή με προφίλ φορτίου βάσης να αγοράζει ενέργεια στο οριακό κόστος μιας αγοράς με διαφορετικό προφίλ φορτίου, δηλαδή το προφίλ ολόκληρου του συστήματος.

3. Για τις εναλλακτικές δυνατότητες προμήθειας: Διαπιστώνεται αδυναμία εισαγωγών ή προμήθεια από εναλλακτικό προμηθευτή

4. Για τον ανταγωνισμό στην αγορά προμήθεια: Διαπιστώνεται έλλειψη πρόσβασης τρίτων προμηθευτών σε πηγές ενέργειας κόστους χαμηλότερου απότην ΟΤΣ στην Ελλάδα , ενώ το συγκριτικό πλεονέκτημα της ΔΕΗ στη χονδρεμπορική αγορά αποτελεί λόγο μη εισόδου νέων προμηθευτών στην αγορά

5. Για το τι θεωρείται κόστος της ΔΕΗ: Η μεν ΔΕΗ θεωρεί ως κόστος το συνολικό δικό της σταθμισμένο κόστος ενώ η Αλουμίνιον θεωρεί ως κόστος, αυτό που προκαλεί στην ΔΕΗ ο πελάτης με τα χαρακτηριστικά της Αλουμίνιον, δηλαδή το κόστος που αντιστοιχεί σε παραγωγή ενέργειας από λιγνιτικές μονάδες βάσης

6. Τι πρέπει να καλύπτει το τιμολόγιο για έναν μεγάλο βιομηχανικό πελάτη: Το διαιτητικό δικαστήριο διαπιστώνει ότι το κόστος που πρέπει να καλύψει η τιμολόγηση της Αλουμίνιον αφορά συγκεκριμένα στο κόστος μετο οποίο επιβαρύνεται η ΔΕΗ ως επιχείρηση στο σύνολό της για την προμήθεια ηλεκτρικής ενέργειας στην Αλουμίνιον την επίμαχη περίοδο λαμβάνοντας υπόψη τα ηλεκτρικά χαρακτηριστικά της βιομηχανίας

7. Για το γεγονός ότι η ΔΕΗ είναι καθετοποιημένη επιχείρηση και τι σημαίνει για τη ΔΕΗ ως προμηθευτής: Το δικαστήριο διαπιστώνει ότι ο ισχυρισμός της ΔΕΗ ότι το κόστος της Αλουμίνιον είναι το κόστος της ΔΕΗ ως προμηθευτή, δε λαμβάνει υπόψη το γεγονός ότι η ΔΕΗ είναι καθετοποιημένη επιχείρηση και αγνοεί τα έσοδα της ΔΕΗ ως παραγωγού. Ο ισχυρισμός αυτός ευσταθεί μόνο στην περίπτωση προμηθευτή που δεν είναι καθετοποιημένος . Ως εκ τούτου ο ισχυρισμός δεν είναι συμβατός με τις αποφάσεις της ΡΑΕ και δεν ευσταθεί

8. Για την Οριακή Τιμή του Συστήματος και κατά πόσο αυτή συνιστά μέτρο για την τιμολόγηση ή για τα κόστη της ΔΕΗ: Το δικαστήριο διαπιστώνει ότι η ΟΤΣ δεν αποτελεί πραγματικό κόστος για τη ΔΕΗ. Αντιθέτως πραγματικό κόστος για την καθετοποιημένη ΔΕΗ αποτελεί σε ετήσια και όχι ωριαία βάση το σύνολο του μεταβλητού και σταθερού κόστους όλων των μονάδων παραγωγής που η ίδια κατέχει πλέον του κόστους αγορών που πραγματοποιεί η ΔΕΗ μέσω ΗΕΠ από τρίτους προστιθέμενου επιπλέον του κόστους που προκύπτει για τους προμηθευτές ενέργειας εκτός της διαδικασίας ΗΕΠ, όπως επιβάλλονται από τους κώδικες και τη νομοθεσία

9. Για την τεχνική μελέτη της PWC που επικαλέστηκε η ΔΕΗ:Το δικαστήριο απέρριψε την τεχνική μελέτη της PWC που επικαλείται η ΔΕΗ για τιμολόγηση με βάση την ΟΤΣ καθώς αντιβαίνει στο θεσμικό πλαίσιο και τις αποφάσεις της ΡΑΕ

10. Η μόνη σύμφωνη με το συνυποσχετικό για την προμήθεια της Αλουμίνινο μεθοδολογία χρέωσης είναι εκείνη που στηρίζεται στη μονοζωνική χρέωση για όλες τις ώρες του έτους με βάση το κόστος των λιγνιτικών μονάδων τηςΔΕΗ

11. Τα περισσότερα περιουσιακά στοιχεία της ΔΕΗ έχουν σε μεγάλο βασθμό αποσβεστεί λογιστικά

12. Το συνολικό κόστος της λιγνιτικής παραγωγής είναι 36,46 ευρώ ανά μεγαβατώρα που μαζί με το εύλογο περιθώριο για την εξόρυξη και την εμπορική δραστηριότητα ανεβαίνει στα 37,34 ευρώ ανά μεγαβατώρα

13. Ο επιμερισμός του συγκεκριμένου κόστους οφείλει να αντιστοιχεί στα καταναλωτικά χαρακτηριστικά της βιομηχανίας

14. Επιπλέον το δικαστήριο έχει συνεκτιμήσει το μοναδιαίο σταθερό κόστος της ΔΕΗ που θα έπρεπε να επιβαρύνει την Αλουμίνιον (με βάση το προφίλ της) λαμβάνοντας υπόψη στοιχεία κόστους κεφαλαίου, λειτουργικά κόστη παραγωγής, κόστη ΑΔΙ τρίτων παραγωγών. Ο μέσος όρος για τα κόστη αυτά ανέρχεται σε 12,1 ευρώ ανά μεγαβατώρα

15. Ακόμη και η άποψη της μειοψηφίας το τίμημα δε θα μπορούσε να οριστεί σε τιμή χαμηλότερη από τα 46,08 ευρώ ευρώ ανά μεγαβατώρα συν 4,06 ευρώ για συνήθεις χρεώσεις και επιβαρύνσεις.

[ΠΗΓΗ:ENERGYPRESS]